از آن جا که این سوره، حسّ شکرگزارى را در انسانها به عالى ترین وجهى بر مى انگیزد، و بیان نعمتهاى مادّى و معنوى دنیا و آخرت، شوق طاعت و بندگى را در دل او افزایش مى دهد، فضیلت هاى فراوانى براى تلاوت آن در روایات آمده است; البتّه تلاوتى که در اعماق روح انسان نفوذ کند و مبدأ حرکت گردد.
از جمله در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «هر کس سوره الرّحمن را بخواند خداوند به ناتوانى او (در اداى شکر نعمت ها) رحم مى کند، و حقّ شکر نعمت هایى را که به او ارزانى داشته، ادا مى کند».(1)
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «هر کس سوره الرّحمن را بخواند و هنگامى که به آیه «فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ» مى رسد بگوید: «لا بِشَىْء مِنْ آلائِکَ رَبِّ اُکَذِّبُ; خداوندا! هیچ یک از نعمت هاى تو را انکار نمى کنم» اگر این تلاوت در شب باشد و در همان شب بمیرد، ثواب شهیدان را خواهد داشت، و همچنین اگر در روز باشد».(2)

متن و ترجمه در ادامه مطلب